پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان تعاملی والد-کودک هیجان محور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتال به افسردگی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان پسر مبتال به اختالل افسردگی با دامنه سنی 0 الی 5/5 سال مراجعه کننده به مرکز مشاوره »شناخت نو« شهر اصفهان در سال 1999 بود. با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 94 نفر از کودکان و والدین آنها انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه مساوی جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از چک لیست احساسات کودکان پیش دبستانی(لوبی و همکاران، 1440 )و مقیاس سنجش رفتاری کارکرد اجرایی- نسخه پیش دبستان(جیویا و همکاران، 1441 )استفاده شد. درمان تعاملی والد-کودک هیجان محور طی 10 جلسه یک ساعته به صورت هفتگی برای آزمودنیهای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درمانی را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان تعاملی والد-کودک هیجانمحور بر بهبود کارکردهای اجرایی با ضریب اتای 11/4 تأثیر معناداری داشته است، همچنین این درمان بر مؤلفه های کارکردهای اجرایی شامل میزان تغییر، بازداری،برنامه ریزی، مهار هیجانی و حافظه فعال مؤثر بوده است. بر اساس نتایج می توان درمان تعاملی والد- کودک را به عنوان یک راهبرد درمانی برای والدین، جهت بهبود کارکردهای اجرایی به کار برد.
