امروزه در جهان، آموزش از طریق حضوری و غیرحضوری انجام می شود. در ایران آموزش دانش آموزان بیشتر به صورت حضوری انجام می شد، اما شیوع ویروس کووید 19 باعث شد که آموزش از طریق غیر حضوری نیز در دستور کار متولیان آموزش و پرورش قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدائی در طی آموزش حضوری و مجازی بود. روش پژوهش ، از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پایه های چهارم ، پنجم و ششم ابتدایی شهرستان همدان (76416 نفر) بود، که 310 نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نمرات نیمه اول سال تحصیلی(حضوری) و نیمه دوم سال تحصیلی(مجازی) بررسی شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های محقق ساخته استفاده شده است که توسط والدین دانش آموزان تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی مانند فراوانی و درصد استفاده شد. نتایج بررسی عملکرد تحصیلی دروس مختلف حاکی از این بود که، عملکرد خیلی خوب در آموزش مجازی کم تر از آموزش حضوری و عملکرد قابل قبول در آموزش مجازی بیش تر از آموزش حضوری بوده است. بررسی نتایج حاکی از این است که عملکرد دانش آموزان در طی آموزش حضوری بهتر ازآموزش مجازی بوده است.
