رفتار اجتماع گرا، از سازه هایی است که در روانشناسی اجتماعی بسیارمورد توجه قرار گرفته است و می تواند تحت تاثیر متغیرهای روانشناختی مختلفی باشد از این رو، این پژوهش باهدف تدوین مدل ساختاری تبیین رفتار اجتماع گرا بر اساس انگیزه تعلق و حساسیت طرد شدگی با میانجی گری اعتماد اجتماعی در دانشجویان صورت گرفت. روش پژوهش همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که نمونه ای به حجم 387 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از میان آنان انتخاب شد. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل مقیاس رفتار اجتماع گرا کاپررا و همکاران (2005)، مقیاس اعتماد اجتماعی صفاری نیا و شریف (1389)، مقیاس انگیزه تعلق، کوادرادو و همکاران (2016) و مقیاس حساسیت طردشدگی، داونی و فولدمن (1996) بود. نتایج نشان داد مدل مفهومی تدوین شده با داده ها برازش مناسبی دارد. نتایج روابط ساختاری مدل نشان داد که انگیزه تعلق و حساسیت طرد شدگی بر اعتماد اجتماعی (01/0 p ) و رفتار اجتماع گرا (01/0 p ) اثر مستقیم و معناداری دارند. همچنین، اعتماد اجتماعی نیز بر رفتار اجتماع گرا اثر مستقیم و معناداری دارد (01/0 p ). نتایج روابط غیرمستقیم نشان داد که انگیزه تعلق و حساسیت طردشدگی با میانجی گری اعتماد اجتماعی بر رفتار اجتماع گرا اثر معناداری دارند (01/0 p ). با توجه به نتایج پژوهش می توان انتظار داشت که افزایش انگیزه تعلق و اعتماد اجتماعی و کاهش حساسیت به طرد در افراد، می تواند در بهبود رفتارهای اجتماع گرا نقش داشته باشند.
