در دوران سالمندی کاهش توان جسمی و روبرو شدن با مشکلاتی مانند احساس تنهایی و تجربه اضطراب مرگ باعث تهدید سلامت روان شناختی آنان می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط جهت گیری مذهبی، احساس تنهایی و اضطراب مرگ با سلامت روان سالمندان بود. روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل سالمندان شهر همدان بود. حجم نمونه با استفاده از نرم افزار Gpower، 146 نفر برآورد شد و در نهایت 150 با روش نمونه گیری در دسترس جهت مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این مطالعه شامل مقیاس های جهت گیری مذهبی آلپورت و راس، اضطراب مرگ تمپلر، مقیاس احساس تنهایی ووا و یائو و سلامت عمومی (GHQ) بود. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که متغیرهای پیش بین 38 درصد واریانس سلامت روان را پیش بینی می کنند. جهت گیری مذهبی درونی با ضریب بتای 0/28به صورت مثبت سلامت روان را پیش بینی می کند و اضطراب مرگ با ضریب بتای 0/36- و احساس تنهایی با ضریب بتای 0/31- به صورت منفی سلامت روان را پیش بینی می کنند و متغیر جهت گیری مذهبی بیرونی نقش معناداری در پیش بینی سلامت روان ندارد. بر اساس یافته های پژوهش، متغیرهای جهت گیری مذهبی درونی، احساس تنهایی و اضطراب مرگ میتوانند بر سلامت روان سالمندان اثر بگذارند. بنابراین با توجه به نقش متغیرهای مذکور در پیش بینی سلامت روان، نتایج پژوهش می تواند اطلاعات ارزشمندی در اختیار خانواده ها و موسساتی که با سالمندان ارتباط دارند به منظور بهبود سلامت روان سالمندان قرار دهد.
