هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس سیستم های بازداری/ فعالسازی رفتاری و ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر همدان بود.که با روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت ،جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 96-1395 می باشد که بر اساس گزارش اداره آموزش و پرورش کل 10733نفر می باشند . از این تعداد 375 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای با استفاده از جدول برآورد نمونه کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسش نامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیای ثورث، کلارک و تیکز (1939) ،پرسشنامه بازداری/ فعالسازی کاور و وایت(1994) ،پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور (1994)، استفاده و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آزمون آمار استنباطی (رگرسیون و تحلیل مسیر) صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که همبستگی سازگاری اجتماعی و بازداری رفتاری، 0/31- و، مقدار همبستگی سازگاری اجتماعی و فعالسازی رفتاری، 0/52 می باشد که از نظر آماری معنادار است (0/01 ≤ p). همبستگی سازگاری اجتماعی و ناگویی هیجانی، 52/-0 می باشد که از نظر آماری معنادار است (0/01 ≤p ).
