محمدرضا ذوقی پایدار

هدف: هدف ازمطالعۀ حاضر پیش بینی جهت گیری مذهبی بر اساس هوش معنوی و هوش اخلاقی در دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. شرکت کنندگان این مطالعه را 360 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا تشکیل می دادند که به روش تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه مقیاس جهت گیری مذهبی آلپورت و راس (1950) ، مقیاس هوش معنوی عبداله زاده و همکاران (1388) و مقیاس هوش اخلاقی لنیک و کیل (2005)، به عنوان ابزارهای پژوهش به کار رفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد هوش معنوی با جهت گیری مذهبی بیرونی ارتباط معکوس و معنادار (p<0/01,r=-0/33) و با جهت گیری مذهبی درونی (p<0/01, r=-0/28) و هوش اخلاقی (p<0/01, r=-0/23). ارتباط مثبت و معناداری داشت. همچنین نتایج نشان داد ترکیب مولفه های هوش معنوی و هوش اخلاقی 12 درصد واریانس جهت گیری مذهبی درونی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش، توانِ پیش بینی هوش اخلاقی و هوش معنوی بر جهت گیری مذهبی درونی را تایید نمود.