معلولیت مجموعه ای از اختلالات جسمانی و ذهنی است که فرد را از ادامه زندگی مستقل فردی و اجتماعی باز می دارد. افراد معلول محدودیت های زیادی را برای اشتغال و تحصیل خود تجربه می کنند از این رو امید به عنوان یک عنصرمهم در ایجاد تصویر مثبت از خود و آینده وشناخت مسیرهای فرد و برنامه ریزی برای رسیدن به هدف مطرح می شود و باعث ایجادحس خوب به رغم ناراحتی ناشی از ناتوانی می شود.این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است .که بر روی کلیه کارکنان سالم و دارای معلولیت یک کارخانه گروه بهداشتی در بهار – 1393 به روش سرشماری انجام گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل 2 پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک ، پرسشنامه امید اشنایدر بود. برای تجزیه و تحلیل نتایج از SPSS نسخه 22 و از آمار توصیفی و آزمونهای من ویتنی و کروسکال والیس در سطح معناداری - 0/05 استفاده شده است. نتایج دموگرافیک نشان داد که ازتعداد کارگران این کارخانه 53 کارگرسالم %52 و 49 کارگرمعلول 48 %تشکیل می شدند. همچنین براساس یافته های تحقیق اکثریت کارگران مورد مطالعه از لحاظ نوع معلولیت جسمی حرکتی 18/6 %بودند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمره امید به زندگی بین کارگران قرارداد شرکت وکانون معلولان تفاوت معنی داری داشت ) P=0/011 (. همچنین بین میانگین امیدبه زندگیب ا نوع معلولیت ، وضعیت جسمانی، موقعیت شغلی و واحد کاری رابطه معناداری وجود نداشت. با توجه به یافته های مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که اشتغال افراد معلول و تامین امنیت شغلی این افراد باعث افزایش امید به زندگی در آنها می شود.
