کارآفرینی، به‌عنوان یکی از محورهای اصلی توسعه اقتصادی و اجتماعی، در نظام اقتصادی اسلام و فقه امامیه مورد توجه ویژه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف واکاوی ادله حقوقی و فقهی کارآفرینی از منظر فقه امامیه، به بررسی مبانی، الزامات و تأثیرات آن بر نظام اقتصادی و اجتماعی می‌پردازد. ضرورت این پژوهش در تحلیل عمیق تأثیر کارآفرینی بر تأمین رفاه اجتماعی، رفع فقر و محرومیت، و ایجاد استقلال اقتصادی در چارچوب ارزش‌های دینی است. روش پژوهش به‌صورت توصیفی-تحلیلی انجام شده و با استفاده از منابع فقهی، تفسیری، و متون تخصصی حقوقی به ارزیابی ابعاد مختلف کارآفرینی از دیدگاه اسلام پرداخته است. در این راستا، مبانی فقهی همچون اصل حلیت و اباحه، تشویق به کسب و کار حلال، رعایت حقوق کارگران و عدالت اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، تأثیرات اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی کارآفرینی در جهت نیل به سعادت بشری تحلیل شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که کارآفرینی در فقه امامیه نه‌تنها ابزاری برای سودآوری اقتصادی، بلکه راهکاری برای تحقق عدالت اجتماعی و تأمین نیازهای جامعه محسوب می‌شود. بااین‌حال، برخی چالش‌ها نظیر عدم رعایت الزامات فقهی در کسب‌وکارهای نوین و مغایرت آن‌ها با ارزش‌های اسلامی، نیازمند اصلاح ساختارهای نظارتی و فرهنگی است.
