زمینه: شرط عدم مسئولیت نوعی قرارداد است که طی آن توافق می شود که طرفین نسبت به مسئولیت های اخلاقی احتمالی که در آینده ممکن است ایجاد شود معاف شوند یا مسئولیت آنها کاهش یابد. بدین ترتیب می توان گفت شرط عدم مسئولیت شرطی است که در متن قرارداد گنجانده می شود و هدف آن از بین بردن مسئولیتی است که در صورت عدم اجرای قرارداد یا تاخیر در اجرای آن و یا اجرای ناقص قرارداد متوجه متعهد می گردد. لذا هدف این تحقیق بررسی بعد اخلاقی این شرط، در حقوق ایران و بین الملل می باشد که با روش توصیفی تحلیلی با فن کتابخانه ای انجام شد. نتیجه گیری: شرط عدم مسئولیت شرطی است که با هدف رفع مسئولیت قراردادی یا غیر قراردادی یک طرف نسبت به جبران خسارت در قرارداد گنجانده می شود. طبق یک نظر شرط عدم مسئولیت باطل است. طبق نظر دیگر، شرط عدم مسئولیت معتبر است. مقایسه وضعیت شرط عدم مسئولیت در حقوق بین الملل با حقوق ایران، با توجه به ابعاد آن در حقوق و تعهدات اخلاقی طرفین قرارداد، در معاهدات داخلی و بین المللی و تعهدات اخلاقی آنها تاثیر گذار بوده است. هرگاه شرط عدم مسئولیت به طور صحیح واقع شود مسئولیت اخلاقی متعهد را از بین می برد و دیگر زیان دیده نمی تواند از وارد کننده ی زیان مطالبه ی خسارت نماید. شرط عدم مسئولیت در محدوده ی مسئولیت های مدنی قراردادی که ناشی از اشتباه و خطا باشد، نافذ می باشد.
