گاهی مفاد شرط فعل (به عنوان یکی از سه قسم شرط ضمن عقد)، پرداخت مال مشخص به مشروط له یا انجام عملی است و گاه عمل مشروط، ارزش مالی دارد. بدون شک، این دسته از شروط مندرج در ضمن عقد، برای مشروط علیه الزام آور اند و مشروط له نیز حق مطالبه دارد ولی در اینجا یک سؤال اساسی وجود دارد و آن اینکه: آیا به واسطه ی شروط مزبور، برای مشروط له دینی بر ذمه ی مشروط علیه ایجاد می شود به نحوی که رابطه ی متعهد له با اموال مشروط علیه (به عنوان مدیون) برقرار شود و شرط مزبور یک دارایی مثبت برای مشروط له و دارایی منفی برای مشروط علیه محسوب گردد و نتیجتا در صورت عدم ایفا توسط خود مشروط علیه، دادگاه بتواند با دادخواست مشروط له، از اموال او برداشت نماید و به مشروط له بدهد یا اینکه فقط یک تعهد است که بر عهده ی مشروط علیه قرار گرفته است؟ در این مطالعه، در چند نوبت درباره ی مطلب حاضر و ارتباط بحث با حکم تکلیفی و حکم وضعی، ذمه و عهده و تفاوت جوهری شرط فعل با شرط نتیجه گفتگو خواهد شد در نشست نخست ارتباط محل بحث با حکم تکلیفی و حکم وضعی تبیین خواهد شد.
