یکی از دغدغه های اصلی در علوم اسلامی پرداختن به ماهیت علم است. فیلسوفان، متکلمان و عرفاء هر کدام با توجه به پیش زمینه های فردی و اجتماعی در صدد پاسخ به این سوال برآمده اند. مقاله ی حاضر در صدد است نگاهِ مذمت آمیز عارفان به علم را با محوریت آرای امام خمینی بررسی کند. برای پاسخگویی به این سؤال تعریفی از علم ارائه می شود و به دو مفهوم از علم نزد امام خمینی اشاره می شود. در بخش پاسخ گویی به سؤال اصلی به دلایل مانع بودن علم پرداخته شده است. در واقع نگاه امام خمینی به ماهیت علم نگاه پارادوکسیکال است، وی از یک سو علم را حجاب اکبر می داند و نگاه اعراض آمیزی به علم دارد و از سوی دیگر سیر و سلوک بدون علم را فقط برای اوحدی از مردم امکان پذیر می داند. مقاله حاضر تلاش می کند که علت چنین دیدگاهی را از مجموع آثار امام خمینی استخراج کند.
