شرط نتیجه به عنوان یکی از اقسام سه گانه ی شروط ضمن عقد، عبارت است از اینکه تحقق نتیجه یک عمل حقوقی، در ضمن یک عقد شرط شود. مهم ترین ویژگی شرط نتیجه این است که به محض انعقاد عقدِ متضمن شرط، نتیجه ی مورد نظر محقق می شود و دیگر نیازی به انشاء بعدی نیست. همچنین یکی از مهم ترین آثار و احکامی که برای شرط ضمن عقد گفته می شود، لزوم وفای به شرط و به تبع آن، حق فسخ مشروط له در صورت تخلف از شرط است.پژوهش حاضر در صدد است که این ادعا را اثبات کند که در شرط نتیجه امکان تخلف وجود ندارد چرا که شرط [یعنی همان نتیجه ی عمل حقوقی] به محض وقوع عقد اصلی حاصل شده است و دیگر چیزی باقی نمانده تا احتمال تخلف از آن وجود داشته باشد. در این راستا تحلیل خواهد شد که عدم التزام مشروطً علیه به لوازم آن نتیجه، به معنای تخلف از شرط نتیجه نیست
