سخن وحی در چهار آیه قرآن کریم مبنی بر «تدبّر نمودن بر قرآن و آیات الهی»، همواره مورد بحث قرآن پژوهان بوده و در بازگردانی این واژه قرآنی به زبان های دیگر، مترجمان با توجه به معناشناسی، ریشه شناسی و متناسب با فنون علم ترجمه، خواستار آن بوده اند تا علاوه بر زیبایی و سلاست، با صحت و درستی نیز آن را برگردان نموده و خوانندگان غیرعرب را به معنای نزدیک به متن نائل نمایند. اما این واژه قرآنی به یکسان ترجمه نشده و در زبان فارسی به تفکّر، عبرت، توجّه، دقّت، آینده نگری، تأمّل، تذکّر، در زبان انگلیسی به Reflect،Consider ، Meditate، Seek to understand، Contemplate و در زبان فرانسه اکثراً به Méditer معنا گردیده است. یکی از دلایل اختلاف این مترجمان، عدم توجه به فاعل فعل تدبّر است که در بافت آیات مستور بوده و در ترجمه واژه، نقش کلیدی دارد و باعث شده مترجمان گاه از این بافت غفلت ورزیده و آن را به معنای عام یا ثانویه ترجمه نمایند. در این پژوهش، واژه تدبّر در ترجمه های فارسی، انگلیسی و فرانسه در قرآن کریم با توجه به سیاق و بافت آیات چهارگانه، مورد بازخوانی قرار گرفته و رهیافت مترجمان در پیدایش معنای این واژه را واکاوی نموده و معنای پیشنهادی برای آن را در هر سه زبان ارائه داده است.
