"تصحیف" و "ادراج" از نمونه های آسیب فهم متن روایات است. این عوامل در متن روایات زنان تاثیر به سزایی در خلط معنای روایات اصیل داشته و روایات را به سمت مذمت زنان هدایت کرده است. وجود چنین خطاهایی گفتمانی را رایج نموده که اساساً زنان باید همواره دور از جامعه بوده و اگر بیرون آمدند با قامتی مشمئز کننده حضور یابند. نمازهای خود را در صندوقخانه بخوانند و بیرون از خانه ها در اعیاد و عزاها و بازارها و حمام ها دیده نشوند. این معانی حاصل تصحیف و نیز ادراج در متن روایاتی است که واژگان متلفعات را به تفلات مسجد را به مخدع و عدم خروج زنان از خانه با لباس نازک را به عدم خروج مطلق زنان از خانه تبدیل کرده است. در این مقاله سه متن روایت مورد بررسی قرار گرفته است که تصحیف و ادراج را در آن نشان داده و تغییر معنای متن را گوشزد می کند.
