یکی از راههای فهم روایات مطالعه ی ساختار متن و در نظر گرفتن شرایط تولید آن به عنوان یک گفتمان است که در زبان شناسی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. همچنین از یکی از ابزارهای شناخت متن، شناخت زمان و مکان ارائه گفتار است که با تاریخ گذاری متن و اسناد روایت می توان تاریخ ظهور روایات را پیش بینی نمود. در این مقاله روند تغییرات زبان شناسی و روش های ارائه مطلب در گفتمان شفاهی را در روایت "لاتمنعوا نساءکم المساجد و بیوتهن خیر لهن" مورد بحث قرار می دهیم. با استفاده از روش تاریخ گذاری متن و اسناد و بررسی زبان شناسی روایت نشان می دهد صدر و ذیل این روایت نمایان گر دو موقعیت متنی متفاوت است؛ صدر روایت از رسول خدا (ص) و ذیل آن موضع گیری و فتوای یزید بن هارون مفتی مصر در قرن سوم در مواجهه با خروج زنان از خانه را نشان می دهد. اما راویان بعد از وی، فتوا را در متن روایت اصیل وارد کرده اند و آن را به سان یک روایت واحد که از رسول خدا (ص) رسیده تلقی نموده اند و فقیهان بعد از قرن سوم تاکنون آن را به عنوان حکم فقهی عدم خروج زنان از خانه قرار داده اند.
