تاریخ گذاری روایات یکی از روش های نوین حدیث شناسی است که برمبنای آن علاوه بر تعیین تقریبی پیدایش روایات، می توان سیر ظهور و دلایل بروز و تفکّر برهه ای از تاریخ مسلمانان را شناسایی نمود. در این رساله بیش از 45 روایت مذمّت حضور اجتماعی زنان در منابع شیعه و اهل سنّت، مانند روایاتی با عنوان "نماز زنان در مسجد"، "اطاعت از زنان"، "ولایت زنان"، "دیده نشدن زنان"، "لیس علی النّساء" و ... بر اساس تحلیل اسناد و متن، تاریخ گذاری شده است و پیدایش مجموعه آنها را از نیمه دوم قرن اول تا قرن پنجم هجری نشان می دهد. "شبکه اِسناد" این روایات با شناسایی حلقه های مشترک و رشد قهقرائی اسناد، نشان دهنده گسترش بی رویه این روایات در عصر تدوین فقه در قرن دوم و سوم است و "تحلیل متن" این روایات، ظهور احادیث همدلانه و غیرهمدلانه بسیاری را در جهت نظریه پردازی کردن فقه زنان نشان می دهد. روایات مذمّت حضور اجتماعی زنان به مرور زمان، رشد متنی گسترده ای را نشان می دهند که حاصل ظهور تغییرات فکری عالمان و بروز فرهنگ غالب در تعریف زن در دوران های مختلف اسلامی است که به مثابه یک گفتمان و منظومه فکری بر اخلاقیات، اعتقادات و فرهنگ جامعه اسلامی تأثیر به سزایی داشته است. روند رشد متنی روایات، از تفسیر موسّع حسن عملکرد زن تا تعریف مضیّق اعمال وی، محصول عوامل متعددی است که درهم پیچیده و به گفتمان مذمّت زنان توسعه داده است. برخی از این عوامل عبارتند از: تغییر شرایط سیاسی- اجتماعی و فرهنگی بعد از عصر رسالت، مقابله با آثار و پیامدهای حادثه جمل بر حضور زنان در کنش های اجتماعی، خلأ مبانی عملکرد فقهی زنان در دوران بعد از صحابه، هدایت سیل سؤالات مردم از طریق حاکمان در جغرافیای گسترده سرزمین های اسلامی به راویان، فقیهان و قصّه گویان، تعیین زنان به عنوان مصداق هواخواهی و دنیاگرایی از طریق راویان زاهد، بسط فرهنگ داستان پردازی در مورد زنان صدر اسلام، خلط فهم عبارات، دست بردن در روایات اصیل، وقوع تصحیف و بهره برداری از احساسات ضد یهودی در عصر تدوین و تکامل روایات. علاوه بر این عوامل، بی مبالاتی مدوّنان در جمع آوری احادیث مربوط به زنان نیز در بسط فرهنگ زن ستیزی و جعل روایات مذمّت زنان بسیار مؤثر بوده است.
