مجید رسولی

با توجه به افزایش تقاضای انرژی و کاهش منابع سوخت فسیلی در جهان، هضم بی هوازی (AD) می تواند به عنوان یکی از مهم ترین تکنیک های تبدیل ضایعات آلاینده به انرژی تجدید پذیر در قالب فرآورده های متان در نظر گرفته شود. در این مطالعه با استفاده از روش پتانسیل متان بیوشیمیایی (BMP)، و روش شناسی سطح پاسخ (RSM) و طراحی مخلوط (Mixture) نسبت های مختلف سوبسترا ورودی به راکتور و تولید متان آن ها موردبررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که مونو هضم کود مرغی (CM) دارای میزان تجزیه زیستی بالاتر نسبت به ضایعات آلی جامد شهری (OFMSW) و کود گوسفندی (SM) است. مخلوط OFMSW و CM باعث بهبود در شرایط عملکردی هاضم مانند نسبت کربن به نیتروژن (C:N) و ماده خشک سوبسترا، PH محیط، تأمین مواد مغذی در دسترس باکتری ها، مهار ترکیبات سمی و درنتیجه افزایش تولید بیوگاز شد. آزمایش های صورت گرفته نشان دادند که پسماند آلی جامد شهری و ضایعات دامی به تنهایی قادر به تولید بیوگاز، به میزان بالا و قابل توجهی نمی باشند ولی این سه در تلفیق با یکدیگر مقدار قابل توجهی گاز را متصاعد می کنند. بیشترین مقدار تولید بیوگاز در بارگذاری ترکیب 25% پسماند آلی جامد شهری و50% کود مرغی و 25% کود گوسفندی به دست آمد. درحالی که در بهینه سازی میزان پسماند آلی جامد شهری 43/48% و کود مرغی50% و کود گوسفندی 56/1% باشد میزان بیوگاز بهینه می شود.