چنانچه در زبانی برای نشان دادن نقش مفعولی از نشانه حالت استفاده شود، در آن زبان مفعول نمایی وجود دارد و در صورتی که نشانه حالت مفعولی تنها با زیرمجموعه ای از مفعول های آن زبان همراه شود، مفعول نمایی به صورت افتراقی است. ویژگی هایی مانند «معرفگی» و «جانداری» مفعول از جمله دلایل حضور نشانه مفعولی در کنار یک مفعول در میان برخی زبان های جهان هستند.
