در این مقاله نشان داده ایم که واژه بست های ضمیری در زبان فارسی در ساخت ملکی، وقتی که هم مرجع با فاعل هستند، دارای نقش انعکاسی اند. به عبارت دیگر، زبان فارسی علاوه بر ضمایر مشترک (خود، خویش و خویشتن) و ترکیب خود+واژه بست که ضمیر انعکاسی هستند، دسته دیگری از ضمایر انعکاسی نیز دارد. به این ترتیب در جملاتی مانند «علی توپش را گم کرد»، وقتی واژه بست «-ش» با فاعل جمله، «علی»، هم مرجع می شود، در نقش ضمیر انعکاسی ظاهر می شود. این ویژگی زبان فارسی را در قالب رده شناسی نیز بررسی کرده و نشان داده ایم زبان فارسی از این حیث در مقایسه با زبان های جهان در چه رده ای قرار می-گیرد. همچنین با استفاده از پیکره زبانی محاوره ای، تبیینی نقشی از این ویژگی در زبان فارسی ارائه کرده و نشان داده ایم بسامد، که جلوه ای از اقتصاد زبانی است، می تواند به چرایی کاربرد واژه بستها در نقش ضمیر انعکاسی پاسخ دهد.
