مریم پورجمشیدی

زندگی در عصری که فناوری‌ها مارا احاطه کرده‌اند، بیش از پیش نیاز ما به آموزش و یادگیری را آشکار ساخته‌است. در این راستا چگونگی تولید محتوای آموزشی ازاهمیت ویژه‌‌ای برخوردار است. هدف پژوهش پیش رو مقایسه فنون مختلف برجسته‌سازی محتوا بر توجه و حافظه فعال دانشجویان است. جهت اجرای این پژوهش، از روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بر روی نمونه دانشجویان استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی ‌سینا که در سال 1403- 1402مشغول به تحصیل بودند، را تشکیل میدهد. ازمیان روش‌های برجسته‌سازی به علت محدودیت زمان، 4 روش زیرخط-دارکردن، پررنگ کردن، رنگی کردن و ایتالیک کردن، انتخاب شد. برای بررسی روش‌های برجسته‌سازی بر حافظه فعال 60 دانشجو به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و پس از اجرای یک پیش‌آزمون حافظه فعال دانیمن و کارپنتر در 4 گروه آزمایش قرار گرفتند.4 دسته محتوای آموزشی که هریک با یکی از روش‌ها برجسته شده‌بودند در قالب پاورپوینت تولیدشده و به آزمودنی‌ها ارائه شد. در انتها نیز از هرگروه با توجه به محتوای آموزشی پس‌آزمون حافظه فعال گرفته‌شد. یافته‌ها تفاوت معنادار را تنها در گروهی که با روش رنگی کردن برجسته شده‌بود نشان داد و روش‌های برجسته‌سازی در سایر گروه‌ها تفاوت معناداری بین نتایج پیش-آزمون و پس‌آزمون نشان نداد. در مقایسه دو به دوی روش‌ها نیز روش رنگی کردن در مقایسه با پررنگ کردن تفاوت معناداری را نشان داد. برای بررسی تاثیر روش‌های برجسته‌سازی بر توجه، از روش ردیابی چشم استفاده کردیم 40 نفر از دانشجوها انتخاب شده و به هریک ازآن‌ها محتوای متنی که با استفاده از 4 روش زیرخط‌دارکردن، پررنگ کردن، رنگی کردن و ایتالیک کردن، برجسته شده‌بودند، ارائه و حرکات چشم آنان ثبت شد. نتایج حاصل ازدستگاه ردیاب چشم تاثیرگذاری هر 4 روش بکاررفته بر توجه را تایید کرد اما برتری بین هیچ‌کدام ازروش‌ها نشان نداد.