نظریات جدید یادگیری که بیشتر آنها در قالب رویکرد سازنده گرایی قرار دارند، از مشارکت یادگیرنده در فرایند آموزش حمایت می کنند. یکی از اشکالات اساسی که به محیط های یادگیری مبتنی بر وب گرفته می شود، عدم توانایی زیاد آن برای پرداختن به مشارکت یادگیرندگان و فراهم کردن محیطی برای تعامل های گوناگون یادگیرنده است. در سایه پیشرفت هایی که در طراحی شبکه های اجتماعی در محیط وب اتفاق افتاده است، می توان راهبردهایی برای افزایش مشارکت یادگیرنده در این محیط ها به کار گرفت. به کارگیری محیط های مجازی moo، mud، و muve فرصت های بسیاری در اختیار معلم و برنامه درسی قرار می دهد. با طراحی صحیح این محیط ها و استفاده از راهبردهای متناسب با آنها هم می توان به یادگیری در سطوح بالای شناختی و عاطفی در برنامه درسی دست پیدا کرد، هم رضایت یادگیرنده را در پی داشت و هم بر بسیاری از ضعف های سنتی این محیط ها غلبه کرد. در این مقاله به طور اجمالی به موارد فوق خواهیم پرداخت.
