محمود نیلی

بتن خود تراکم (Self Compacting Concrete) بتنی است جدید با کارایی و قابلیت شکل پذیری بالا و مقاوم در برابر جداشدگی سنگدانه‎ها که برای اولین بار در سال 1988 در ژاپن تولید شده است و یکی از دستاوردهای نوین تکنولوژی بتن بوده است که سالهاست در اروپا، آمریکاو ژاپن مورداستفاده قرارگرفته است. این بتن بدون احتیاج به لرزاننده و متراکم کننده می‎تواند به راحتی در میان فضای بین میلگردها تحت اثر وزن خود جریان یابد. تحقیقات بسیار زیادی در سالیان اخیر صورت گرفته است اما هنوز مجهولات زیادی پیرامون ویژگی‎های بتن خودتراکم وجود دارد. از جمله مسائلی ‎که نیاز به تحقیقات بیشتر دارد مسئله دوام بتن خودتراکم و همچنین تأثیرات مصالح و افزودنی‎های مختلف نظیر سنگدانه‎های بازیافتی و مواد هوازا بر کیفیت بتن خودتراکم می‎باشد. یکی از شرایط سخت محیطی، وجود مناطق سردسیر و مسئله یخبندان است. یخ زدن و آب شدن یکی از دلایل اصلی تخریب بتن در مناطق سردسیر جهان به شمار می رود بتن خودتراکم حساسیت بسیار زیادی به تغییرات شکل، رطوبت و جنس مصالح مصرفی و همچنین نوع و میزان افزودنی مورد استفاده از خود نشان می‎دهد. در این پژوهش رفتار دوامی بتن خودتراکم با آزمایش‎های مقاومت الکتریکی، جذب آب حجمی، جذب آب مویینه و دوام در برابر یخبندان و رفتار مکانیکی با آزمایش مقاومت فشاری مورد ارزیابی قرار گرفته است و با بتن معمولی مقایسه گردیده است، همچنین تأثیرات سنگدانه بازیافتی و مواد هوازا نیز در رفتار مکانیکی و دوامی بتن خودتراکم نشان داده شده است. نتایج حاصل از مقایسه نمودارهای تغییرات مقاومت الکتریکی با مقاومت فشاری و آزمایش دوام، نشان می دهد که هر-چقدر میزان تغییر حداکثر مقاومت الکتریکی در طول سیکل ها کمتر باشد، مقاومت در برابر یخبندان بیشتر خواهد بود و نمودار تغییر مقاومت الکتریکی در طول تعداد سیکل محدود، قادر به ارائه مشخصات دوام در مقابل یخبندان مخلوط های بتنی می باشد. روش پیشنهادی در این پژوهش در مقایسه با روش استاندارد ASTM C666 به زمان و هزینه بسیار کمتری نیاز دارد. با استفاده از معیارهای پیشنهادی می توان در طول 10 سیکل، مقاومت نمونه در برابر یخبندان را پیش بینی کرد (با احتساب زمان عمل آوری حداکثر پس از 20 روز از زمان ساخت)، که با کاهش تعداد سیکل ها در هزینه ی تجهیزات و نیروی انسانی نیز به همان مقدار کاهش خواهیم داشت. ه