در سال های اخیر، ظهور مفاهیم پردازش لبه و مه در اینترنت اشیا باعث کاهش فاصله ی میان سنسورها و منابع پردازشی شده که نتیجه آن کاهش در تاخیر پاسخگویی و استفاده مفید از پهنای باند شبکه بوده است. درواقع، به کمک مفاهیم پردازش مه می توان حتی الامکان پردازش ها را نزدیک به گره های پایانی انجام داد. در محیط های رایانش مه آلود، می توان با افزایش تعداد گره های مه، از ارسال حجم زیاد درخواست های ارسالی از محیط اینترنت اشیاء به سمت محیط ابری جلوگیری کرد. چالش اصلی در چنین مواردی، نحوه تقسیم کار بین گره های مه است. در این مقاله، روشی مبتنی بر عملیات خوشه بندی جهت توزیع درخواست ها در محیط مه، به منظور کاهش هرچه بیشتر تاخیر ارائه شده است. در روش پیشنهادی، در صورتی که گره مه مقصد درخواست، دارای منابع لازم برای پردازش نباشد، با برقراری ارتباط با دیگر مههای موجود در سیستم که توانایی پردازش درخواست مورد نظر را دارند شناسایی کرده و درخواست برای پاسخدهی به مه دارای کمترین میزان تاخیر فرستاده میشود. پس از انجام محاسبات لازم برای درخواست مورد نظر، پاسخ از طریق مه مقصد به سمت محیط اینترنت اشیاء ارسال می شود.
