رایانش ابری شیوه جدیدی از ارایه عرضه، مصرف و خدمات رایانشی با بکارگیری شبکه می باشد. هر درخواستی که از طرف کاربر به ارائه دهندگان خدمات فرستاده می شود، بخشی از منابع به آن درخواست اختصاص داده می شود. مسئله تخصیص منابع در رایانش ابری، مسئله ای بسیار پراهمیت است که سعی دارد یک هزینه بندی بهینه برای اجرای وظایف و تخصیص منبع بهینه مشخص نماید. در واقع هدف مشخص کردن یک منبع پردازشی از مجموعه منابعی که یک وظیفه برای پردازش به آن نیاز دارد به شکلی که در زمان کمتر، وظایف بیشتری را بتوان پردازش کرد. روش های مختلفی برای حل این مسئله ارائه گردیده است. در این پایان نامه دو روش موجود پیاده سازی و ضمن مقایسه با روش نوبت گردشی به تحلیل شاخص های کارایی آن پرداخته شده است. همچنین تلاش گردید که بهبودی در این روش ها صورت گیرد.
