در چند دهه ی گذشته با پیشرفت تکنولوژی و علم الکترونیک هزینه های ساخت قطعات الکترونیکی مانند حافظه های اصلی (RAM) ، حافظه های کش و غیر به شدت کاهش یافته است. این حافظه ها در تجهیزات شبکه به عنوان بافر مورد استفاده قرار می گیرند.با توجه به مسله ی کاهش هزینه ها و همچنین این ذهنیت که "هر چه بافر بیشتر ، بهتر" معمولاً شرکت های سازنده ی تجهیزات شبکه مانند مسیریاب ها و سویچ ها در محصولات خود مقدار زیادی بافر تعبیه می کنند.این مقدار زیاد بافر در تجهیزات شبکه در شرایطی باعث ایجاد تاخیر قابل توجه ای در ارتباطات شبکه ای می شود که به این مشکل Bufferbloat گفته می شود.از سوی دیگر امروزه سرویس ها و برنامه های کاربردی بسیار متنوعی در اینترنت و شبکه ها کامپوتری سازمانی وجود دارند که تاخیر زیاد در شبکه باعث بروز مشکلات جدی در سرویس دهی آنها می شود برای نمونه سرویس های چند رسانه ای مانند IPTV ، VoIP ، Video Conference و غیره نیاز به ترافیک بلادرنگ دارند و حساس به تاخیر می باشند.نکته ی قابل توجه در پیاده سازی بافر های تجهیزات شبکه این است که اندازه ی این نوع حافظه های بر حسب اسلات می باشد به طور مثال اندازه ی بافر در برخی از مسیریاب ها به 120 اسلات می رسد که این به معنی آن است که بافر این مسیریاب ظرفیت ذخیره سازی 120 بسته با هر اندازه ای را دارد. با توجه به نکته ی فوق در این پایانامه به دنبال آن هستیم که با شکستن بسته های TCP به بسته های کوچکتر قبل از ارسال آنها به سمت مسیریاب باعث پر شدن زود هنگام بافر مسیریاب شویم که در نتیجه ی آن تاخیر ناشی از اندازه ی زیاد بافر کاهش خواهد یافت. پر شدن زود هنگام بافر باعث گاهش انتظار بسته ها در صف مسیریاب می شود و همچنین در این صورت الگورتبم کنترل ازدحام در مبدأ ارسال سریع تر بازخود ازدحام در شبکه را دریافت خواهد کرد و با تنظیم پارامتر های ارسال خود مانند Congestion Window وضعیت شبکه را بهبود خواهد داد. رفتار شبکه در هنگام شکستن بسته ها به بسته های کوجکتر مانند زمانی است که اندازه بافر مسیریاب کوجک باشد بنابراین روش پیشنهادی باعث کاهش اثر Bufferbloat در شبکه خواهد شد.
