مهرداد نغزگوی کهن

در پژوهش حاضر، ساختهای ربطی در متون گورانی و نحوه بازتاب نظام کنادی در آنها بررسی میشود. پیکره زبانی این پژوهش، دیوان مولوی (مشهور به مولوی کرد)، یکی از معتبرترین متون گورانی است. داده های این پژوهش، براساس چارچوب رده شناختی دیکسون (2010 )استخراج و توصیف شده است. در متون گورانی چهار ساخت ربطی وجود دارد: ساخت اسمی، وصفی، وجودی ظرفی و وجودی ملکی. همچنین، به جز ساخت وجودی از فعل واژگانی «داشتن» برای بیان مالکیت استفاده شده است. الگوی مطابقه فعل ربطی با CSدر ساختهای اسمی، وصفی و ظرفی از همان الگوی S در گذشته پیروی میکند و در ساخت وجودی ملکی از الگوی A در گذشته در نظام کنادی پیروی میکند. با وجود اینکه نظام کنادی در فعلهای واژگانی به صورت گسسته است و صرفاً در زمان گذشته رخ می دهد، در ساخت وجودی ملکی در زمان حال و گذشته به صورت یکنواخت نظام کنادی حاکم است. هرچند در زبان متون گورانی و زبان فارسی نو متقدم هر دو از ساخت وجودی ملکی برای بیان مالکیت استفاده شده است، در فارسی نو متقدم نظام فاعلی-مفعولی به کمک پس اضافه «را» بازتاب یافته است؛ درحالیکه در متون گورانی نظام کنادی به کمک واژه بستها بازنمایی شده است. تاریخ دریافت: 17فروردین 1401 تاریخ بازنگری: 6تیر