هدف ما در این تحقیق شناسایی انواع ساخت های مالکیت در گویش تالشی براساس چارچوب رده شناختی آیکنوالد(2013) است. براین اساس، انواع ساخت های «مالکیت اسمی» و ساخت های «مالکیت محمولی» را از هم متمایز کرده ایم. مواد مورد بررسی این تحقیق بیشتر متعلق به تالشی مرکزی و جنوبی است، گرچه گاهی به خصوصیات ساخت های مالکیت در تالشی شمالی نیز اشاره شده است. داده های موجود نشان دهندۀ استفاده از چهار راه کار همجواری، نشانه گذاری مالک، نشانه گذاری مملوک، و بالاخره نشانه گذاری مالک و مملوک برای رمزگذاری «مالکیت اسمی» است. نکتۀ جالب توجه در تالشی معتبر بودن شمار برای نشانه گذاری مالک است (حالت نمای –i به مالک مفرد و حالت نمای –un به مالک جمع متصل می گردد). مشخصۀ دیگر این زبان، وجود شش ضمیر ملکی متمایز است که می توانند جایگزین مالک یا مالکان در مالکیت اسمی شوند. در تالشی، ساخت های موجود در «مالکیت محمولی» نیز بسیار متنوع است. به طور کلی، در نمایش این نوع مالکیت از ساخت وجودی، و ساخت ملکی ربطی استفاده می شود. نکتۀ جالب توجه در این گویش استفاده از پس اضافه/پی بست râ بعد از مالک در بسیاری از این ساخت ها است. این نشانه مانند سایر پس اضافه ها در این زبان گویش موجب اعطای حالت غیرفاعلی به اسم قبلی (مالک) می شود. در واقع یکی از مهمترین مشخصه های مشترک رمزگذاری مالکیت اسمی و محمولی، همین حالت غیرفاعلی مالک است. تماس زبانی تالشی با فارسی و گونه های آن و همچنین سایر گویش های ایرانی، چون تاتی، تأثیراتی را بر رمزگذاری مالکیت در تالشی برجای گذاشته است. از آن جمله می توان به تأثیر ساخت اضافۀ فارسی در ساخت مالکیت اسمی، و ورود فعل «داشتن» به بعضی از گونه های تالشی، مانند ماسالی و در نتیجه متنوع تر شدن رمزگذاری مالکیت محمولی در این زبان اشاره نمود.
