هدف اصلی این پژوهش، بررسی بیان انواع مالکیت در گیلکی و مازندرانی است که از جمله زبان های ایرانی شمال غربی هستند، در این بررسی ساخت مالکیت با رویکردی نقشی - رده شناختی به صورت توصیفی - تحلیلی براساس چارچوب رده شناختی آیکنوالد(2013) مورد بررسی قرارمی-گیرد. داده های این پژوهش براساس تحقیقاتی است که قبلا در مورد این دو زبان انجام شده است. داده های موجود نشان دهندۀ شباهت استفاده از سه راه کار همجواری، نشانه گذاری مالک، نشانه گذاری مملوک، و تمایز استفاده از نشانه گذاری مالک و مملوک برای رمزگذاری «مالکیت اسمی» در دو زبان است. مشخصۀ دیگر این زبان ها، وجود شش ضمیر ملکی متمایز است که می توانند جایگزین مالک یا مالکان در مالکیت اسمی شوند. در گیلکی و مازندرانی، ساخت های موجود در «مالکیت محمولی» نیز بسیار متنوع است. به طور کلی، در نمایش این نوع مالکیت از ساخت وجودی، جایگاهی و ساخت ملکی ربطی در هر دو زبان استفاده می شود. در این بررسی برروی ساختی به نام «مالکیت برونی» تمرکز می کنیم، در این نوع مالکیت در سطح جمله هم ارتباط های ملکی و هم ارتباط های عامل – کنش پذیر وجود دارد که پرکاربردترین ساخت مالکیت برونی در هردو زبان مالکیت موقتی یا بهره ور نام دارد.
