منطقه سد اکباتان دارای حساسیت زیادی به فرسایش گالی بسیار است. فرسایش تشدیدی توسط فعالیتهای انسان در این منطقه از جمله فعالیتهای کشاورزی، احداث جاده و بهره برداری نادرست از معادن سیلیس موجود منجر به افزایش حساسیت به فرسایش گالی شده است. این مطالعه با هدف مدل سازی و تهیه نقشه مناطق حساس به فرسایش گالی و ارزیابی میزان حساسیت به فرسایش گالی در حوضه اکباتان همدان بر اساس برخی ویژگی های مدیریت اراضی ژئومورفولوژیکی و فیزیوگرافی می باشد و تعیین اهمیت و مقدار تأثیر متغیرهای مدیریت اراضی، ژئومورفولوژیکی و فیزیوگرافی در مناطق حساس به فرسایش گالی انجام شد. این پژوهش در حوضه سد اکباتان در استان همدان با استفاده از مجموعه داده های مختلف شامل ویژگی های خاک، توپوگرافی، زمین شناسی و مدیریتی جهت ارزیابی حساسیت به فرسایش گالی با استفاده از مدل های دو متغیره نسبت فراوانی، وزن واقعه و رگرسیون لجستیک انجام شد. براساس نتایج بدست آمده از طریق مقایسه دقت و توانایی مدل های آماری مشخص شدکه، مدل های دومتغیره (نسبت فراوانی و وزن واقعه (C) با توجه به ویژگی های خاصی که دارند، دارای عملکرد و توانایی بهتری در پیش بینی موقعیت مکانی گالی ها در منطقه سد اکباتان می باشند و با استفاده از مجموعه داده های مختلف شامل توپوگرافی، زمین شناسی و مدیریتی می توانند به خوبی حساسیت خاک به فرسایش گالی را مدل سازی کنند. پژوهش حاضر ثابت کرد که مدل های احتمالاتی وزن واقعه و نسبت فراوانی می توانند با موفقیت برای تهیه نقشه حساسیت به فرسایش گالی اعمال شوند. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که نقشه حساسیت به فرسایش گالی با مدل های مذکور می تواند به مدیران و برنامه ریزان به منظور شناسایی مناطق دارای پتانسیل خطر فرسایش گالی و اولویت بندی آن ها برای توسعه شیوه های مناسب حفاظت آب وخاک و جلوگیری از فرسایش خاک حاصل خیز و تولید رسوب در منطقه مورد مطالعه و حوضه های آبخیز مشابه کمک قابل توجهی کند. براساس نتایج بدست آمده توسط منحنی مشخصه عملکرد سیستم (ROC) اختلاف خیلی کمی در بین مدل های آماری چند متغیره و دو متغیره نسبت به همدیگر در پیش بینی موقعیت مکانی گالی ها وجود دارد. همچنین بر اساس نتایج این پژوهش، مدل های به کار رفته دارای توانایی خوبی در طبقه بندی منطقه به سطوح متفاوت حساسیت و اختصاص اکثر گالی ها منطقه مورد مطالعه به
