اهداف: با شروع افزایش فعالیت‌های انسانی در شهر، پوشش گیاهی و طبیعی همواره کاهش یافته و در نتیجه جای خود را به پدیده جزیزه حرارتی می‌دهد. پدیده جزایر گرمایی (UHI) معمولا توسط میزان دمای سطح زمین (LST) ارزیابی می‌شود. تأثیرات منفی دمای سطح زمین بر اقلیم شهری می‌تواند به وسیله افزایش ناگهانی بارندگی و تاثیرات غیر منتظره آب‌و هوایی نمایان شود. بنابراین پایداری مراکز جمعیتی با خطر و تهدید جدی روبرو خواهد‌بود. علاوه بر عوامل اقلیمی، تغییرات و تحولات جمعیتی ناشی از سکونت نیز می‌تواند بر میزان دما و حرارت شهر تاثیرگذار‌باشد. هدف این پژوهش، شناسایی مولفه‌های اثرگذار بر میزان حرارت سطوح‌شهری و بررسی رابطه میان تغییرات و تحولات جمعیتی و تغییرات حرارتی در مناطق 22گانه کلانشهر‌تهران می‌باشد. روش‌ها: در راستای دست‌یابی به هدف پژوهش، تغییرات دمای سطح شهر بین سال‌های 1382 تا 1395 از طریق تصاویر ماهواره‌ای Landsat 8 مورد تخمین قرار‌گرفته و در نهایت با توجه به تحولات و جابجایی‌های جمعیتی در مناطق 22گانه شهر‌تهران قیاس تطبیقی بصورت فضایی- مکانی بین این دو متغیر مورد سنجش و ارزیابی قرار‌گرفته‌است. یافته‌ها: نتایج حاکی از آنست که در12 منطقه شهرداری، میان تغییرات و تحولات جمعیتی و تغییرات حرارتی، رابطه مستقیم وجود‌دارد. در 8 منطقه، این رابطه معکوس و در 2 منطقه از مناطق 22گانه، میان تغییرات جمعیتی و حرارتی، رابطه معنادار مشاهده نشده‌است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان دریافت که میان تحولات جمعیتی و تغییرات دمایی در کلانشهر‌تهران رابطه معنادار وجود دارد. افزایش حرارت سطح زمین که به معنای قرار گرفتن بیشتر انسان در معرض گرما‌است، کیفیت زندگی را دستخوش تغییراتی خواهد‌کرد.
