محمدمهدی مولائی

محتوای ارائه شده در این کتاب، یک نسخه ی اقتباس شده از پایان نامه ی دکترای من است که در اوایل سال 2116 زمانی که ریاست بخش طراحی معماری کامپیوتری در ای تی اچ زوریخ 2 را بر عهده داشتم به به پایان رساندم. کار بر روی پایان نامه و بر روی این کتاب یک سفر استثنایی، گاه گاه خسته کننده اما همیشه هیجان انگیز بوده است. دانشی که در زمینه ی مواد اطلاعاتی به دست آوردم، نه تنها دید من را گسترش داد و تجربه ی بسیاری از فن آوری های پیش روی نامعلوم کسب کردم، بلکه من را به تعداد زیادی از افراد جذاب معرفی کرد که با آنها فرصتی برای تبادل و همکاری داشتم. علاقه مندی من به این زمینه در سال 2119 ، زمانی که در دفتر فیلیپ بسلی 1 در تورنتو 4 کانادا کار می کردم، آغاز شد. من را در مورد رفتار جذاب و بسیار خاص این مواد ،» روزنه های تنفسی « استفاده از آلیاژهای حافظه شکل برای اجرای پویا، که در سکوت مطلق انجام می شود و به هیچ چیز جز برق نیازی ندارد، به شگفتی واداشت. سیم های نازک که به طرز معجزه آسایی می توانند هنگام گرم شدن منقبض شوند، و به زیبایی بی نظیری از تاسیسات فرازمینی بسلی تعبیر شده اند، من را به سوالاتی در مورد سیستم های مکانیکی سوق دادند و من را متقاعد کردند که جنبه های آلی و ظریف تری در رابطه با ماشین ها و به خصوص معماری وجود دارد. پس از بازگشت از کانادا به اروپا ، در اوایل سال 2111 به عنوان رئیس دانشگاه لویدر هوستاد 5 و استاد و محقق طراحی معماری کامپیوتری ای تی اچ زوریخ انتخاب شدم. یک بار دیگر کاملا مسحور شدم، این بار نه با ملاحظه های خاص، بلکه به وسیله قدرت های عظیم فناوری اطلاعات و برنامه های کاربردی معماری آن ها. کار ریاست از نظر برنامه نویسی، محاسبه و ساخت بسیار سخت است، و نمی توان افرادی که این کار را انجام می دهند را با دیگران به راحتی مقایسه کرد. کار کردن در چنین محیط پر جنب و جوشی، به صورت مداوم الهام بخش و چالش برانگیز بوده است و من نه تنها برای کشف و درک احتمالات کد و الگوریتم ها، بلکه به طور آزادانه برنامه ی کار خود را توسعه دادم. هنگام شروع پایان نامه در اواخر سال 2111 ، هدف من این بود که این دو تجربه، دنیای فیزیکی مواد هوشمند و دنیای غیرمستقیم رایانه ها را که به آن ها به عنوان مواد اطلاعاتی اشاره می کردم ادغام کرده و متحد کنم. بخش مهمی از این تلاش، گسترش دامنه ی اطلاعاتی من در