باف تهای تاریخی شهرهای ایرانی تجلی گاه ارز شها و سن تهای دیرین ما می باشند و حفظ و احیا آن ها می تواند منبع فرهنگی - اجتماعی با ارزشی را برای نسل های بعدی به یادگار گذارد. آنها نمودی از خرد جمعی نیا کان ما می باشند که توانسته اند چنین ساختارهایی را که ترکیبی از علم، دانش، هنر و تجربه می باشند را برای ما به ارمغان گذارند. پرداختن به این میراث ارزشمند در واقع ما را به استفاده از تجربیات غنی گذشتگان رهنمود می سازد و می تواند ضامن تداوم فرهنگی که در گرو تداوم تاریخی است باشد. خانه های تاریخی ایرانی که همانند گوهری در باف تهای تاریخی ارزشمند جلو هگر هستند، عصار های از تاریخ زندگی، هنر، اعتقادات، آداب و رسوم و سبک زندگی ایران اسامی ما محسوب می شوند و به نوعی م یتوان آنها را موز های از تمامی آداب فرهنگی، اجتماعی نسل های قدیم به شمار آورد. امروزه با احیا و بازآفرینی این میراث ارزشمند می توان عاوه بر پاس داشت فرهنگی و تاریخی این آثار و تبلیغ این آداب در بین شهروندان، محرک های اقتصادی را در سطح شهر بوجود آورد که موجب رشد اقتصادی و توسعه شهری گشته و گروه های اقتصادی مناسبی را برای ارتقا درآمدهای شهری و رشد صنعت توریسم و گردشگری که امروزه جزء مهمترین اصول در جذب سرمایه و گردش مالی از آن یاد می شود، بوجود آورده در ادامه از طریق مطالعه تجربیات کشورهای موفق جهان در این حوزه می توان مدل مفهومی مناسبی را برای بازآفرینی خانه های ارزشمند تاریخی و ایجاد تحرک اقتصادی )کارآفرینی شهری( تبیین نمود. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی بوده و جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی )کتابخان های( و میدانی )نظرسنجی، مصاحبه، برداشت سایت ( م یباشد. در نهایت اطلاعات بدست آمده از روش کیفی تجزیه و تحلیل شدند و ارتباط آنها مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حا کی از آن است که بین رشد اقتصادی و بازآفرینی خانه های تاریخی ارتباط تنگاتنگی وجود دارد.
