پرسش و پاسخ از ابتدای خلقت تاکنون نقش پررنگی در زندگی بشر داشته اند. انسان از کودکی تا بزرگسالی با طرح پرسش های گوناگون و پاسخ هایی که از سوی دیگران دریافت می کند، با جهان پیرامون آشنا می شود. زندگی تحقق یافته چیست؟ چگونه می توان در دنیایی تهی از امید امیدوار بود؟ مرز بین خیر و شر را از کجا تشخیص دهیم؟ این ها از جمله پرسش هایی هستند که انسان در زندگی روزمرۀ خود با آن ها روبه رو می شود و برای هیچکدام از آن ها به پاسخی معقول نمی رسد. زیرا هر پاسخی حتی واضح ترین آن، می تواند مسئله ساز باشد و منجر به ایجاد پرسشی دیگر شود. بنابراین می توان گفت زندگی بشر تهی از مسئله نیست .فلسفۀ مسئله شناسی یا پرسش گری نخستین بار توسط فیلسوف بلژیکی معاصر، میشل مه یر مطرح می شود. امروزه در جهانی که همه چیز مسئله مند شده است، از هنر تا ادبیات از علم تا اخلاق، هیچ چیز از قوانین پرسش گری در امان نیست. مه یر همواره به تجلی های پرسش گری در نمایش نامه ها و دیگر آثار هنری توجه بسیاری نشان داده است. او در کتاب اریک امانوئل اشمیت یا هویت های آشفته، با بررسی نمایش نامه های اشمیت پیوندی میان هنر، زندگی و فلسفه برقرار کرده است. او در این کتاب که مترجم، ترجمه ی بخش دوم آن را بر عهده دارد آثار اشمیت را از دیدگاه مسئله شناسی و پرسش گری بررسی می کند. مه یر در قدم اول می کوشد اهمیت پرسش گری و مسئله شناسی را که به تمام ارزش های ما نفوذ کرده است متذکر شود. در قدم دوم به ما نشان می دهد که اشمیت چگونه این پرسش گری را در داستان های خود به تصویر می کشد. هر داستان و نمایش نامۀ اشمیت ما را با مسئله ای جدید روبه رو می کند.
