در کشور ما مصرف بی رویه انرژی یکی از معضلات بزرگ بوده و با وجود آن که سال های طولانی، مسئولان به دنبال راهکاری برای رفع آن بوده اند، اما این مسئله برطرف نشده است. مبحث 19 مقررات ملی ساختمان که در سال 1370 به تصویب رسید و اجرای آن الزامی شد، نیز یکی از راهکارهایی است که توسط دولت برای مهار مصرف بی رویه انرژی به کار برده شده است. اما هنوز این مبحث با وجود اهمیتی که دارد، به طور کامل اجرا نمی شود. لذا این پژوهش به طور عام به وضعیت فعلی اجرای مبحث 19 در کشور می پردازد و به طور خاص وضعیت شهر همدان را از لحاظ مشکلات موجود در راستای اجرای آن مبحث، میزان مصرف انرژی در ساختمان های موجود و مقایسه آن با وضعیت ایده آل و در نهایت ارائه راهکارهای عملی برای تحقق هرچه بیشتر این امر مورد بررسی قرار می دهد. در این پژوهش، ابتدا به روند شکل گیری مبحث 19 در ایران پرداخته شده است، سپس در مطالعه ای تطبیقی استانداردهای مشابه در کشورهای دیگر بررسی شده، بعد از آن میزان مصرف انرژی برق در ساختمان ها و مقایسه این مصرف در همدان با کل کشور مطالعه شده است. در ادامه مطالعات پیشین برروی مبحث 19 و اجرای آن مورد بررسی قرار گرفته است. روش های انجام تحقیق شامل سه قسمت است که در قسمت اول، مطالعه میدانی وضعیت اجرای مبحث 19 و مشکلات مرتبط در شهر همدان است که به صورت نظرسنجی از قریب به صد نفر از دست اندرکاران صنعت ساختمان انجام شد. در قسمت دوم، محاسبه مصرف انرژی در دو ساختمان مسکونی و اداری موجود انجام پذیرفت و میزان صرفه جویی در مصرف انرژی در صورت اجرای ایده آل مبحث 19 در همان ساختمان ها مورد محاسبه قرار گرفت. در قسمت سوم، راهکارهای اجرایی برای هر چه بیشتر عملی شدن مفاد مبحث 19 پیشنهاد گردید. براساس نتایج به دست آمده اهم مشکلات مرتبط با عدم اجرای مبحث 19 عبارتنداز عدم تعامل دستگاه های اجرایی مرتبط با یکدیگر، در اولویت نبودن مبحث انرژی در سازمان نظام مهندسی استان، تحمیل بار اقتصادی به مناطق کم برخوردار شهر، ضعف آموزش در سطوح مختلف و ارزانی انرژی و عدم صرفه اقتصادی برای عمل به مفاد مندرج در مبحث 19. علاوه بر این براساس مطالعه انجام شده بر روی قبوض انرژی مصرفی (برق و گاز) میزان صرفه جویی در مصرف انرژی در صورتی که ساختمان های موجود مسکونی و اداری به سطح ایده آل آیین نامه نزدیک شوند، به ترتیب حدود 60 و 80 درصد
