با ظهور سیستم سازه ای لوله قابی، انقلابی در صنعت ساخت سازه های بلند ایجاد شد. این سیستم نسبت به سایر سیستم های متداول دارای صرفه ی اقتصادی فراوانی می باشد به طوری که مصرف مصالح در آن در مقایسه با سایر سیستم های سازه ای به نصف کاهش پیدا می کند. ویژگی اصلی ساختار سیستم های لوله ای، ستون های خارجی با فاصله ی کم از یکدیگر در دورتادور ساختمان هستند که به وسیله ی تیرهای عمیق به یکدیگر متصل شده اند. این ویژگی، فرم یک اسکلت فضایی را به سازه خواهد داد که توانایی تحمل نیروی جانبی از همه طرف را دارد. در این سیستم ها به دلیل انعطاف پذیری تیرهای پیرامونی تغییر شکل های برشی ایجاد می شود و باعث توزیع غیرخطی تنش در بین ستون های یک قاب می گردد که همین امر، کاهش بازدهی این سیستم را سبب می شود. این پدیده تأخیر برشی (لنگی برشی) نامیده می شود. درصورتی که میزان تأخیر برشی (Shear Lag) در این سیستم ها به حداقل برسد، می توان انتظار داشت که سازه ی لوله ای رفتار یک تیر طره با مقطع صندوقه ای ایده آل را از خود نشان دهد. در این گزارش به راهکارهای نوین کاهش این تأخیر برشی پرداخته می شود.
