مسجد جامع ورامین در قرن هشتم هجری (چهاردهم میلادی) به شیوه آذری بنا شده است. این مسجد باشکوه دارای چهار ایوان است و در مرکز بافت قدیم شهر ورامین واقع شده است. ویژگی شاخص مسجد جامع ورامین، تزئینات به کار رفته در بخش های مختلف بناست که شامل تزئینات نوشتاری، هندسی و اسلیمی است و با مصالحی از گچ، کاشی، رنگ و در برخی مواقع تلفیقی از آنها به زیبایی تمام به اجرا در آمده است. انواع کتیبه ها و اسماء مقدس به خطوط ثلث و بنایی و کوفی در نقاط مختلف مسجد به کار رفته است. مسجد جامع ورامین از سادگی باشکوهی برخوردار است و گچکاری و نقوش به کار رفته در محراب این مسجد قابل مقایسه با برترین گچبری های دوره اسلامی است. دو ایوان شرقی و غربی دارای پنج تاق ورودی هستند، تاق میانی از دو تاق در طرفین خود بزرگتر است؛ بیشترین تزئینات بنا در قسمت جنوبی و در مدخل ایوان و شبستان گنبددار (مقصوره) مسجد است. انواع گره ها، ستاره های چند پر، نقوش هندسی، شیوه های گوناگون تزئین توپی گچی ته آجری (گچبری شهری)، کتیبه ها، اسماء مقدس و مقرنس کاری در مدخل شبستان گنبددار چشم هر بیننده ای را به خود جلب می-کند. از اهداف پژوهش حاضر بارسازی کاشی کاری لچکی بزرگ سردر و شبیه سازی کاشی هایی که تعداد محدودی از آنها در مسجد باقی مانده است و امکان فرسایش آنها در آینده وجود دارد.
