مدل های بسیاری برای توصیف منحنی نگهداری آب خاک (SWRC) ارائه شده است، اما به ندرت توانایی برازش تعداد زیادی از آنها در خاک های مختلف و گروه های بافتی متفاوت مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، بررسی قابلیت برازش 10 مدل SWRC بر داده های تجربی و انتخاب بهترین مدل از بین آن ها برای کل نمونه های خاک و برای هر کدام از گروه های بافتی می باشد. در این پژوهش 145 نمونه خاک رویین و زیرین از استان های گیلان، همدان و کرمانشاه به صورت دست خورده و دست نخورده برداشت و بعد از تعیین بافت، به گروه های بافتی تفکیک شدند. مقدار رطوبت در 12 پتانسیل ماتریک اندازه گیری شد. 10 مدل SWRC بر داده های تجربی برازش و دقت آنها، با معیارهای متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل فردلاند و زینگ در کل نمونه های خاک و همچنین در گروه بافتی درشت، مدل لیباردی در گروه بافتی ریز و مدل بروتسائرت در گروه بافتی متوسط بالاترین دقت برازش را داشتند، اما این مدل ها، به لحاظ آماره ارزیابی ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) تفاوت معنی داری در سطح 5 درصد در کل نمونه های خاک و هر کدام از گروه-های بافتی مختلف با هم نداشتند. اگر چه مدل های فرکتالی دارای پایه فیزیکی و ریاضی هستند، اما انعطاف پذیری لازم را برای توصیف منحنی SWRC ندارند. مدل های فرمی و تانی با توابع نمایی ضعیف ترین عملکرد را داشتند. سرانجام، مدل لیباردی به دلیل تعداد پارامترهای کمتر، مفهوم فیزیکی پارامترها و فرم ساده معادله آن به عنوان بهترین مدل معرفی می شود.
