مهندسی ترافیک انرژی آگاه، به دنبال تخصیص بارهای ترافیکی به منابع است. این تخصیص باید به نحوی باشد که برخی تجهیزات کم ترافیک خاموش شوند و بار مربوط به آن ها از مسیرهای دیگر انتقال یابد. خاموش کردن این تجهیزات، صرفه جویی انرژی را در پی خواهد داشت. در این پایان نامه، یک روش مبتنی بر الگوریتم های ژنتیک برای مهندسی ترافیک انرژیآگاه در شبکههای درون دامنهای ارائه میدهیم. در روش پیشنهادی هر کروموزوم معادل یک توپولوژی است و ژن های کروموزوم معادل گره های میانی و لینک های توپولوژی هستند. کروموزوم های جدید از کروموزوم های قبلی بدست می آیند تا در نهایت به کروموزومی دست یابیم که ژن های غیرفعال بیشتری دارد. کروموزومی با این خصوصیت معادل توپولوژی ای با مصرف انرژی بهینه خواهد بود. این توپولوژی زمانی مورد قبول خواهد بود که محدودیت بهره وری بیشینه لینک را نیز لحاظ می کند. نتایج شبیهسازی در شبکه Abilene و Extended Abilene به همراه انواع مختلفی از ماتریس ترافیک واقعی نشان می دهد که می توان تعدادی از گره های میانی و لینک ها را، با تضمین کیفیت سرویس ، در زمانی که ترافیک حجم کم یا متوسطی دارد، خاموش کرده و انرژی مصرفی را تا حدود 40 درصد ذخیره نمود.
