ده‌ها سال از کشف روابط هم‌افزایی بین برخی از انواع ترکیبات آفت‌کش می‌گذرد. به موازات افزایش آگاهی‌ها از پیامدهای منفی کنترل شیمیایی، گرایش جهانی به استفاده از حشره‌کش‌های زیستی (عوامل میکروبی، ترکیبات گیاهی و بندپایان زهرآگین) نیز افزایش یافته است. کشف روابط هم‌افزایی بین حشره‌کش‌های زیستی و حشره‌کش‌های مرسوم، حشره‌کش-های زیستی مختلف با یکدیگر و برخی عناصر سازنده ترکیبات گیاهی همچون اسانس‌ها، کاهش نرخ مصرف آفت‌کش‌ها، کاهش آلودگی‌های محیطی و مدیریت مقاومت به آفت‌کش‌ها در جمعیت‌های آفت را به دنبال داشته است. اثرات سوء حشره‌کش‌های زیستی بر گونه‌های غیرهدف همچون دشمنان طبیعی و گرده‌افشان‌ها اندک توصیف شده است اما کاملاً رد نشده است. تنوع تاکسونومیکی جمعیت‌های آفتی که روابط هم‌افزایی در آنها گزارش شده است، امکان وجود چنین هم-افزایی‌هایی در گونه‌های غیرهدف را نیز محتمل می‌سازد. به رغم اهمیت موضوع، بررسی‌ها در زمینه اثرات احتمالی چنین روابط هم‌افزایی روی گونه‌های غیرهدف بسیار اندک بوده است.
