مریم ملک محمدی

به منظور بررسی سمیت عصبی اسانس پونه روی مرحله لاروی سن چهارم مینوز برگ گوجه فرنگی و شب پره هندی تحت شرایط آزمایشگاهی (شرایط دمایی 1±27 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±60 درصد و دوره ی نوری 16:8)، اسانس گیری به روش تقطیر با استفاده از دستگاه شیشه ای کلونجر، انجام گرفت. بر اساس نتایج آنالیز GC-MASS، مهمترین اجزاء سازنده اسانس گیاه پونه عبارت بودند از : Piperitenone با 32 درصد، Piperitenone oxide با 01/24 درصد و p-Menth-4(8)-en-3-one با 44/17 درصد. سمیت تماسی اسانس پونه روی لارو سن چهارم هر دو گونه تعیین گردید. میزان تلفات پس از گذشت 24 ساعت ثبت شد و در صورت وجود تلفات در تیمار شاهد به میزان کمتر از 10 درصد، میزان تلفات به کمک فرمول ابوت اصلاح گردید. تجزیه پروبیت داده ها ثبت شده در آزمایش زیست سنجی با استفاده از نرم افزار Polo-plus انجام شد. مقادیر غلظت کشنده 50 درصد (LC50) اسانس پونه روی لارو سن چهارم T. absoluta و P. interpunctella به ترتیب 55/7759 و 27 /127 پی پی ام برآورد گردید. میزان فعالیت آنزیم استیل-کولین استراز به روش المن و همکاران (1962) در دو محیط برون و درون تنی تعیین گردید. در مقایسه با سمیت 61 برابری اسانس پونه روی شب پره هندی، درمقایسه با مینوز برگ گوجه فرنگی، تفاوت قابل ملاحظه ای به لحاظ فعالیت آنزیمی در بین دو گونه مشاهده نشد. نتایج مربوط به بیان ژن اکتوپامین و گیرنده ی آن افزایش معنی دار بیان ژن اکتوپامین و گیرنده آن در لارو های تیمار شده ی هر دو گونه را تأیید نمود.