پیشرفت صنعت و فناوری و ورود آن به عرصه ی کشاورزی، در چند دهه ی گذشته منجر به وقوع انقلاب سبز و گذر از کشاورزی سنتی به کشاورزی صنعتی گردید. در این دوره افزایش چشمگیری در کیفیت و کمیت محصولات کشاورزی صورت گرفت که البته در کنار آن استفاده ی بی رویه از منابع و مواد شیمیایی مشکلاتی را در پی داشته است. با افزایش پیشرفت ها در زمینه بهداشت و سلامت انسان و به تبع آن افزایش طول عمر انسان و افزایش جمعیت، که منجر به کاهش مجدد نسبت رشد تولیدات کشاورزی به جمعیت جهان شد، لزوم به کارگیری فناوری های جدید در صنعت کشاورزی بیش از هر زمان دیگری آشکار گردید. از این رو رویکرد محققان به سمت کشاورزی دقیق پیش رفته است. در کشاورزی دقیق سعی می شود با کمک فناوری های مدرن از قبیل نانو فناوری، سنسورها، حسگرها و ماهواره ها ضمن بالا بردن کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی، در مرحله فرآوری و عرضه به بازار مصرف نیز، ماندگاری و کیفیت محصولات را به کمک روش های جدید بسته بندی افزایش دهند. فناوری نانو توانایی ارتقای ژنتیکی گیاهان و حیوانات، افزایش عملکرد گیاهان، کاهش آلودگی محیط زیست، بهبود کیفیت و طعم غذاها، افزایش ماندگاری فرآورده های کشاورزی، کاهش مصرف نهاده های کشاورزی مانند کودهای شیمیایی، علفکش ها، آفتکش های شیمیایی و غیره را در پی دارد.
