معصومه مجیدی پرست

هدف از مطالعه حاضر پیش بینی سازگاری شغلی براساس هوش اخلاقی و اعتماد سازمانی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود که داده ها به روش میدانی جمع آوری شدند. تعداد 71 نفر به روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از جدول مورگان از جامعه آماری دبیران تربیت بدنی مقطع دوم متوسطه شهر همدان (88 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های هوش اخلاقی لنیک و کیل (2005)، سازگاری شغلی دﻳﻮﻳﺲ و ﻻﻓﻜﻮاﻳﺴﺖ (1984) و اعتماد سازمانی شفیعی (1390) با روایی و پایایی مناسب پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن، تی مستقل و رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS24 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هوش اخلاقی (35/0=β،15/3 =t، 01/0P≤) و اعتماد سازمانی (267/0=β،01/0P≤، 41/13=F) توانایی پیش بینی سازگاری شغلی را دارند. همچنین نتایج نشان داد که بین هوش اخلاقی دبیران بر اساس جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0P ≥ و 287/0- = t). بین سازگاری شغلی دبیران براساس جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0P ≥ و 113/0- = t). بنابراین سیاست گذاران و مدیران باید بستر مناسب برای افزایش فضای اخلاقی و اعتماد سازمانی که باعث افزایش سازگاری شغلی معلمان می شود را فراهم آورند و با این روش از مزایای سازگاری شغلی معلمان تربیت بدنی بهره مند شوند.