محمد معانی جو

چکیده: اکوسیستم های ساحلی دائما در معرض انواع آلودگی های زیست محیطی قرار دارند. از این جهت دریای مازندران در شمال ایران نیز یکی از این مناطق است. محدوده ی مورد مطالعه منطقه ی بندر کیاشهر واقع در بخش جنوبی دریای مازندران و در خاور گیلان قرار دارد. با گسترش جوامع انسانی، گسترش صنایع و معادن، میزان آلودگی های زیست محیطی نظیر میکروپلاستیک ها و عناصر بالقوه ی سمی نیز افزایش یافته است. در منطقه ی مورد مطالعه تعداد 24 نمونه از رسوبات ساحلی و چهار نمونه از آب دریا برداشته شد. از محلول NaCl برای جداسازی میکروپلاستیک ها استفاده شد. بعد از فیلتر کردن توسط ماکروسکوپ بینوکولار مورد بررسی و شناسایی قرار گرفتند. در بررسی های انجام شده بیشترین نوع میکروپلاستیک های رسوبات ساحلی، از نوع الیاف بودند که به علت فعالیت های ماهیگیری در بندر کیاشهر می باشد و بعد از آن به ترتیب فیلم، قطعه و میکروبید ها بیشترین نوع از میکروپلاستیک ها را به خود اختصاص دادند. تعداد کل میکروپلاستیک ها در رسوبات ساحلی بندر کیاشهر 26000 قطعه در تن برآورد شده است. در بررسی میکروپلاستیک های آب دریا بیشترین تعداد مربوط به میکروبید ها و در رده های بعدی الیاف، فیلم و قطعه می باشند. مقدار کل میکروپلاستیک‎های تخمین زده شده در 100 لیتر از آب دریا 43 قطعه می باشد. تعداد 20 نمونه از رسوبات آبراهه ای جهت بررسی غلظت عناصر بالقوه سمی با استفاده از دستگاه ICP-OES مورد آنالیز قرار گرفت. برای 20 نمونه از رسوبات، آزمایشات خصوصیات فیزیکو شیمیایی انجام شد. میزان بار آلودگی بندر کیاشهر در بیشتر مناطق بالااست به غیر از بخشی از سفید رود که بار آلودگی کمی دارد. میزان آلودگی عناصر As و Vدر رده ی بالا و عناصرCu، Cr، Pb، S، Sb, و Zn در رده ی متوسط قرار دارند. به نظر می رسد بیشتر آلودگی عناصر بالقوه سمی مربوط به استفاده از آفت کش ها و کودهای شیمیایی می باشد.