در این پژوهش دایک های آپلیت-پگماتیتی مناطق بروجرد، همدان و قروه مورد مطالعه قرار گرفتند که هر سه منطقه در شمال غرب زون سنندج-سیرجان واقع شده اند. دایک های مورد مطالعه در بروجرد، هم راستا با شیستوزیته ی شیست های میزبان و دارای امتداد شمال غربی- جنوب شرقی می باشند. دایک های موجود در منطقه همدان به سه دسته ی دایک های خارج توده، دایک های حاشیه توده و دایک های داخل توده تقسیم می شوند. وسیع ترین دایک های خارج توده مربوط به منطقه منگاوی می باشد. پراکندگی راستای این دایک ها نشان می دهد که عوامل مؤثر در جای گیری آنها متفاوت بوده است. دایک های موجود در مناطق سیمین، کمری، زمان آباد، دهنو و مکربی اغلب در امتداد شیستوزیته ی سنگ های میزبان می باشند. راستای دایک های موجود در داخل توده (مناطق موئیجین و برفجین) بسیار آشفته است و تابعی از پراکندگی امتداد درزه های موجود در گرانیت میزبان است. دایک های حاشیه توده در مناطق حیدره بالا شهر و خاکو دارای نظم نسبی می باشند و بیشتر تابع شیستوزیته ی شیست های هورنفلسی حاشیه توده (شمال غربی-جنوب شرقی) می باشند. در منطقه قروه دایک های مناطق کنگره و میهم تقریباً همگی دارای روند شمال غربی-جنوب شرقی هستند، روند این دایک ها تابع امتداد گسل های موجود در منطقه می باشند. بافت های شاخص در آپلیت-پگماتیت های مورد مطالعه به دو دسته تقسیم می شوند: 1- بافت های انیزوتروپ مربوط به زون خارجی: شامل بافت انجماد یک جهته، واحدهای دانه ریز (آپلیت های توده ای و نواری)، هم رشدی گرافیکی و بلورهای اسکلتی (نظیر تجمعات پر مانند مسکوویت ها) که از مذاب های فوق اشباع و ویسکوز در شرایط زیر سطح لیکوئیدوس تشکیل می شوند و 2- بافت های دانه درشت و تجمع توده ای کانی ها در زون داخلی پگماتیت ها که ناشی از تجمع مواد فرار در مایعات لایه های مرزی مذاب می باشد. بافت های ذکر شده در دایک های دور از توده در منطقه همدان (کمری- زمان آباد، دهنو و سیمین) بصورت تیپیک دیده می شود. در آپلیت-پگماتیت های دور از توده در مناطق بروجرد و همدان مسکوویت به وفور دیده می شود، لذا این دایک ها در دسته ی پگماتیت های موسکوویت دار (Ms) قرار می گیرند. در دایک های موجود در داخل و حاشیه توده در مناطق همدان و قروه علاوه بر مسکوویت وجود مقادیر متفاوتی از آلانیت، زیرکن، مونازیت، زینوتیم، سیلیکات ایتریم، سیلیکات توریم، ا
