ارائه اطلاعات ریسک شرکتی و افشاء شاخصهای آن میتواند در بهبود کیفیت گزارشگری مالی نقش مهمی داشته باشد و تصمیمات سرمایه گذاران و بازار سرمایه را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین هدف از این پژوهش اندازهگیری امتیاز شاخصهای گزارشگری ریسک شرکتی، تعیین وضعیت گزارشگری ریسک در ایران و ارتباط ارزشی آن با استفاده از بازده ویژه سهام شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بر این اساس ابتدا با استفاده از مبانی نظری و تجربی پژوهش، شاخصهای گزارشگری ریسک استخراج و پس از تعیین نحوه اندازه گیری و کمّی کردن آنها، با تحلیل محتوای گزارش های مالی شرکتها بر اساس این شاخص ها، امتیاز گزارشگری ریسک شرکت ها محاسبه گردیده و در نهایت ارتباط ارزشی گزارشگری ریسک با بازده ویژه سهام مورد آزمون و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های حاصل از پژوهش حاکی از آن است که گزارشگری ریسک در ایران فاقد اطلاعات کمّی و خاص بوده و بیشتر گزارش ها دارای چسبندگی (همپوشانی دورهای) هستند. طبق نتایج پژوهش،ریسکهای افشا شده بیشتر ریسکهای مالی و راهبردی هستند که به محیط بیرونی شرکت ارتباط دارند و مدیران ریسک هایی را که ناشی از عملکرد خودشان است و به محیط درونی شرکت ارتباط دارد، کمتر گزارش نموده اند. همچنین نتایج پژوهش نشان میدهد بین امتیاز گزارشگری ریسک و بازده ویژه سهام رابطه معکوس و معناداری وجود دارد و شرکتهایی که امتیاز گزارشگری ریسک بالایی دارند، بازده ویژه سهام آنها پایین تر است. این نتایج می تواند در الزامات و رهنمودهای نهادهای نظارتی بر شرکتها لحاظ شده و موجب ارتقا سطح گزارشگری ریسک در ایران شود.
