پس از خانواده، محیط آموزشی، جامعه‌ای است که به طور معمول فرد در سطوح مختلف از مدرسه تا دانشگاه به آن وارد می‌شود که ویژگی‌های متفاوتی از جنبه‌های گوناگون نسبت به خانواده دارا می‌باشد. محیط‌های آموزشی را می‌توان پلی دانست که می‌خواهد با دادن آموزش و مهارت به فرد، او را وارد جامعه بزرگتر کند. انسان به سبب ماهیت وجودی و برطرف کردن نیازهای خود، به برقراری روابط و تعاملات اجتماعی با دیگران می‌پردازد. به این منظور کسب مهارت در ایجاد روابط اجتماعی با توجه به سن حضور افراد در محیط‌های آموزشی و اهمیت آن در شکل‌دهی به شخصیت و آینده آن‌ها می‌تواند مورد توجه فراوان باشد. در این پژوهش با مطالعه نمونه‌های موردی، سعی در ارائه راهکاری کاربردی جهت سنجش پس از بهره‌برداری مولد از منظر اجتماع‌پذیری محیط دارد. بدین منظور با استفاده از نرمافزار UCL Depth map و روش‌های میدانی مناسب به استخراج داده‌ها و جمع‌آوری آن‌ها و شناسایی قابلیت‌های بالقوه و بالفعل محیط می‌پردازد. سپس با استفاده از نرمافزار SPPS با تحلیل داده‌ها و استفاده از نمودارهای مناسب، با جستجوی راهکارهایی ساده و کم‌هزینه جهت افزایش کیفیت و کارایی محیط و به کارگیری قابلیت‌های معطل مانده در آن، به ارائه پیشنهادات پرداخته می‌شود.
