اکنون که توسعه کمی دانشگاه حتی فراتر از تقاضای جامعه صورت پذیرفته است، نیازمند به بازاندیشی در اهداف آموزش عالی و همچنین توجه به کیفیت آن هستیم. از جمله موارد می‌تواند کیفیت کالبدی محیط‌های دانشگاه‌ها باشد. به طور خلاصه می‌توان این چنین گفت که با کشف قابلیت‌های کالبدی محیط آموزشی در جهت اجتماع‌پذیری، می‌توان به باز تعریف قابلیت‌های بالقوه و معطل مانده آن پرداخت و کیفیت و مطلوبیت این فضاها را افزایش داد. در این پژوهش با مطالعه نمونه‌های موردی، سعی در ارائه راهکاری کاربردی جهت سنجش پس از بهره‌برداری مولد از منظر اجتماع‌پذیری محیط دارد. بدین منظور با استفاده از نرمافزار UCL Depth map و روش‌های میدانی مناسب به استخراج داده‌ها و جمع‌آوری آن‌ها و شناسایی قابلیت‌های بالقوه و بالفعل محیط می‌پردازد. سپس با استفاده از نرمافزار SPPS با تحلیل داده‌ها و استفاده از نمودارهای مناسب، با جستجوی راهکارهایی ساده و کم‌هزینه جهت افزایش کیفیت و کارایی محیط و به کارگیری قابلیت‌های معطل مانده در آن، به ارائه پیشنهادات پرداخته می‌شود.
