فضای باز دربرگیرندۀ بخشی از فعالیتهای روزمره می باشد که یکی از اصول طراحی در آن توجه به آسایش حرارتی و در نتیجه افزایش حضور افراد است که می تواند منجر به سرزندگی بیشتر فضاهای شهری گردد. در این محیط پوشش گیاهی و درختان نقش عمده ای در بهبود شرایط محیطی دارند. به نظر می رسد که افزایش یا تغییر الگوی میزان پوشش گیاهی در شهرها امری ضروری به نظر میرسد. حال در اینجا این سوال مطرح می شود الگوی متفاوت کاشت درخت تا چه میزان میتواند بر آسایش حرارتی افراد در فضای باز، تاثیرگذار باشد. تحقیق حاضر با هدف یافتن الگوی مناسب چیدمان درختان در جهت بهبود شرایط آسایش افراد در فضای باز با فرض اینکه تغییر الگوی چیدمان درختی، در شرایط آسایش حرارتی تاثیرگذار می باشد، انجام گرفته است. به این منظور چهار نوع الگوی کاشت متفاوت، چهارتایی، شش تایی، ردیفی و پراکنده و شرایط بدون درخت با یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است. جهت دستیابی به این منظور از نرم افزار انویمت مدل 4.4.5 استفاده شده است. برای اعتبار سنجی داده های نرم افزار انویمت از مقایسه آن با داده های محلی بهره گرفته شد. جهت سنجش آسایش حرارتی الگوی متوسط نظرسنجی پیش بینی شده (PMV )، به عنوان یکی از مهم ترین فاکتورهای تاثیر گذار بر آسایش حرارتی، مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در فضای باز اطراف یکی از مجتمع های مسکونی در شهر تبریز در یکی از گرمترین روزهای سال، صورت گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است تغییر الگوی کاشت در بهبود شرایط منطقه تاثیرگذار است و الگوی کاشت ردیفی و پراکنده، مناسبترین الگو در جهت بهبود شرایط محیطی می باشند.
