تقاضای انرژی در سال های اخیر به سرعت افزایش یافته است و هزاران چالش اقتصادی و زیست محیطی در سراسر جهان از جمله گرم شدن جهانی هوای کره زمین به وجود آورده است. با در نظر گرفتن بیش از 40% مصرف انرژی اولیه و انتشار یک سوم گازهای گلخانه ای (GHG) ، ساختمان ها یکی از بخش های انرژی بر و ساطع کننده بالاترین میزان گازهای گلخانه ای هستند. علاوه بر این، 25 درصد از تقاضای جهانی انرژی و 17 درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه ای به ساختمان های مسکونی نسبت داده می شود. بخش بزرگی از این انرژی توسط سیستم های گرمایش، سرمایش و تهویه هوا مصرف می شود تا آسایش حرارتی برای ساکنان فراهم شود. برای کاهش مصرف انرژی بیش از حد در ساختمان ها، مفهوم ساختمان های تقریبا صفر انرژی ( nZEB) مطرح شده است. یک nZEB می تواند به عنوان یک ساختمان با عملکرد انرژی بالا تعریف شود که در آن تقاضای انرژی تا حد زیادی توسط تولید انرژی در محل از منابع تجدید پذیر برآورده می شود. ویژگی های طراحی ساختمان مانند نوع ساختمان، جهت گیری، مصالح ساختمانی و سیستم های HVAC را می توان برای به حداقل رساندن تقاضای انرژی ساختمان بهینه سازی کرد و سپس سیستم های انرژی تجدید پذیر را می توان برای پاسخگویی به تقاضا به کار برد. عملکرد انرژی ساختمان ها و معیارهای صرفه جویی در انرژی در سال های اخیر به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. با این حال، توجه کمی به ساختمان های واقع در مناطق روستایی شده است. هدف از این پژوهش ارزیابی عملکرد انرژی ساختمان های مسکونی واقع در روستای کوهستانی و پلکانی پالنگان در ایران و ارزیابی تاثیر پارامترهای متعدد، یعنی جهت گیری ساختمان، نسبت پنجره به دیوار ) (WWR ، نوع شیشه، وسایل سایه اندازی و عایق بندی با نرم افزار دیزاین بیلدر بر عملکرد انرژی آن است. برای دستیابی به طراحی ساختمان انرژی تقریبا صفر در مناطق روستایی، ساختمان به ماژول های فتوولتائیک مجهز شده است. سپس الگوی طراحی ساختمان پیشنهادی از نظر اقتصادی ارزیابی می شود تا قابلیت حیات آن تضمین شود.
