این مقاله برای سنجش عناصر کالبدی تأثیر گذار بر دلبستگی به محله در دو قسمت از بافت یک محله مسکونی (سنتی و نوساز) براساس شاخص های ادراک کیفیت محیط مسکونی (PREQ) ارائه شده است. در این تحقیق از تکنیک های گردآوری اطلاعات شامل مصاحبه، مشاهده، پرسش نامه و اسناد و مدارک استفاده شده است. در مجموع برای نه عامل اصلی تحقیق، تعداد 23 سؤال چند گزینه ای در قالب پرسش نامه تهیه و از 354 نفر از ساکنان محله که نیمی از آن ها در بافت (کالبد) سنتی و نیمی دیگر در بافت جدید (نوساز) محله سکونت داشتند خواسته شد تا به آن ها پاسخ دهند. در نهایت پرسش نامه ها براساس مقیاس 5 امتیازی لیکرت مورد سنجش قرار گرفتند و از نرم افزار SPSS جهت تحلیل داده ها و از روش های رگرسیون خطی چندگانه، آزمون T و تحلیل واریانس یک طرفه درون موردی به عنوان متدولوژی در تحلیل آماری استفاده شده است. با استفاده از آزمون رگرسیون چند متغیر به بررسی نحوه تأثیر متغیرهای کالبدی و اجتماعی بر دلبستگی بر مکان و از طریق تحلیل واریانس یک طرفه درون موردی، به مقایسه نه شاخص دلبستگی به مکان با یکدیگر، در دو بخش قدیم و نوساز محله پرداخته شد و اولویت بندی آن ها مشخص شده است تا از این ره میزان تأثیر هریک از شاخص ها بر دلبستگی به مکان در دو بخش قدیمی و نوساز محله سنجیده شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که حجم ساختمانی در بخش قدیمی از نظر کالبدی بیشترین تأثیر را بر دلبستگی مکانی دارد و به ترتیب شاخص های دسترسی خارجی، زیبایی شناسی ساختمانی، تراکم ساختمانی و فضای سبز در اولویت های بعدی هستند. درحالی که در بخش جدید محله این اولویت ها به ترتیب: شاخص های دسترسی خارجی، تراکم ساختمانی، دسترسی داخلی، زیبایی شناسی ساختمانی، حجم ساختمانی و فضای سبز هستند.
